شاید حضرت حافظ زمان سرودن مصرع “ما زیاران چشم یاری داشتیم” در قرن هشتم، رفتار غیرقابل انتظاری را از دوست و آشنایی دیده، مصرعی که هنوز تازگیاش را از دست نداده و مصداق بارز آن چند روز قبل در یکی از برنامههای تاک شو روی داد که یکی از طنزپردازان محبوب تبریزی که به خوبی با فوت و فن طنزپردازی و سلیقهی هنری مردم آذربایجان آشنایی دارد، در فرصت چند دقیقهای برای خنداندن رقبا و بیرون راندن آنها از میدان، در قالب یک آشیق وارد صحنه شد، صحنههایی نه چندان هنرمندانه که موجب رنجش جامعهی آشیقها شد.
مهد نیوز – آقای کمدین که از پیر و کودک همگی با طنازیهای او بسیار خندیده و او را میشناسند، برای اولین بار در یک برنامه در سطح ملی حاضر شد و تبلیغهای قبل از شروع این فصل از رئالیتی شوی جوکر که خبر از حضور او در این برنامه را میداد، باعث شد تا همگی منتظر یک رقابت جانانه و برنامهای پر از خنده و البته اخلاقی باشند، اما سومین قسمت از فصل سوم جوکر، خلاف تصور عموم پیش رفت، کمدین معروف قصه هر چند حذف شد، اما با تقلید صدا، ساز نوازی آشیقها و حرکات موزونی که مختص خود او است، آشیقها را که هویت ملی و بومی ملتها را زنده نگه داشتهاند، رنجاند.
این اولین باری نبود که شاهد چنین طنازی از آقای کمدین بودیم و او در برنامههای مختلفی، نوازندگی آشیقها را مورد تقلید قرار داده بود که شاید به اعتقاد طنزپردازان در داشتن آزادی نسبی در اجرا برمیگردد،
اما تکرار این اجرا در برنامهای در سطح ملی از طنزپرداز و هنرمندی کاربلد، بعید به نظر میرسید.
این دهن کجی به موسیقی آشیقی در شبکههای مجازی نیز بازتاب گستردهای داشت و موافقان و مخالفان را برانگیخت؛ بطوریکه علاقهمندان و فعالان عرصه موسیقی آشیقی، این حرکت یک همشهری و هنرمند ترک زبان را مطلوب نداستند و طرفداران آقای کمدین هم قضیه را بسیار عادی تلقی کرده و هنرمندان رنجور را به داشتن سعه صدر و ظرفیت بیشتر دعوت کردند، اما همزمانی انتساب آقای کمدین به سمت ریاست انجمن هنرهای نمایشی، عواطف رنجیده خاطران را بیش از پیش تحریک کرد.
به گزارش ایسنا، در این میان، سخنانی از شکایت و پیگیری حقوقی این حرکت و اجرای نه چندان مورد تایید توسط انجمن آشیقلار هم به گوش میرسد. آشیق چنگیز مهدیپور که در بیش از ۳۰ کشور جهان، برنامهها و کنسرتهای مختلفی داشته و الفبای این نوع از موسیقی را در قالب «نت» به صورت علمی و متدیک به رشته تحریر درآورده و هم اکنون در باکو به سر میبرد هم از این ماجرا بیخبر نمانده و مانند دیگر هنرمندان این عرصه و به عنوان استادکار و پیشکسوت موسیقی آشیقی، از اجرای آقای کمدین، رنجیده و معتقد است که با فحش و ناسزا گفتن، کاری نمیشود کرد و این حرکت باید به طور مدنی پیگیری شده و مشخص شود که آیا گره یا ایرادی در کار موسیقی آشیقی است که تعدادی به خود اجازه میدهند به هر قیمتی لبخند بگیرند و هویت موسیقی آشیقی و تلاشهای آشیقها را سوژهی طنزپردازیشان قرار دهند؟.
این استاد موسیقی به ایسنا میگوید: این اولین باری نیست که موسیقی آشیقی سوژهی برنامههای طنز میشود، این حرکت چندین بار در تبریز اتفاق افتاده بود، اما انتظار نداشتیم در یک برنامهی ملی هم تقلید موسیقی آشیقی را سوژه کنند، درحالیکه اسم هر ساز به دست گرفتن و این ور و آن ور پریدن را که نمیشود، موسیقی آشیقی گذاشت.
او که میگوید مشابه این مطالب را در صفحهی شخصیاش نیز به اشتراک گذاشته، ادامه میدهد: آشیقها در شرایطی که به زبان مادری تحصیل نکرده و ننوشتهایم، برای حفظ هویت و شالوده فرهنگی و تاریخی مردم تلاش کردهاند و به نوعی موسیقی آشیقی برای هنرمندان این عرصه، حرمت دارد. سینه عاشیق ها، اوزانها و باخشیها مامن گرم فرهنگ و سنت ترکها بوده است.
ولی متاسفانه در دورانی به سر می بریم که برخی از اهالی مدیا که اصلیترین رسالتشان آگاهی دادن و تربیت خرد معنوی انسانها است، جهت رفع عطش شهرت به حل لودهگری متوسل می شوند.
این نوازندهی و مدرس ساز قوپوز، میافزاید: بنده معتقدم کمدی نیز همچون سایر ژانرهای هنری زمانی که از چارچوب اخلاقی خود خارج میشود، خروجی رسانه چیزی نمیشود، جز ابتذال.
به زعم اینجانب اکنون که زمینه برای گمراه نمودن اذهان جامعه مهیا شده است و افرادی با ظاهر مقدس هنر باعث هتک حرمت و بزرگتر شدن شکاف اتنیکی در بین آحاد ملت عزیزمان ایران شدهاند، فرصت های مناسبی است تا ملت آگاه، کنشگران اجتماعی و فرهنگی و صد البته دست اندرکاران و مسئولین دلسوز عرصه هنر با محکومیت این حرکت شنیع نسبت به ایفای حقوق ملت، قدمی برداشته و بر همبستگی ملت بزرگ ایران و هویت استاد که آذربایجان صحه بگذارند.
به گزارش ایسنا، موسیقی «آشیقی» یکی از مکاتب مهم و مادر موسیقی آذربایجان است که تاریخ هزاران سالهی آن ریشه در اعماق فرهنگ این مرز و بوم دارد و از «شامانلیخ» در آغاز، با طی مسیر ترقی چند هزار ساله و با تغییرات بسیار در عناوین و محتوای آن به «اوزانلیخ» رسیده و با ادامه این مسیر تکامل، تبدیل به «آشیقلیخ» شده است.
طبق اسناد تاریخی موجود، قدمت موسیقی آشیقی حداقل به ۶۰۰ سال قبل میرسد و در واقع با عاشیق «قربانی» که در دربار شاه اسماعیل صفوی حضور داشته، آغاز و با تغییرات اندکی تا به امروز رسیده است، «آشیق»، نوازنده ساز، راوی دردها، رنجها، شادیها، قهرمانیها و در یک کلام، تاریخ یک ملت است که در ادبیات شفاهی از او به عنوان ریش سفید یک قوم نیز یاد شده است.
