اکنون که رقابت های خوب و بد ، عقلانی و هیجانی انتخابات شورای اسلامی شهر و روستا به پایان خط رسید و برندگان و بازماندگان شوراها مشخص و معین شده است. نامزدهای منتخب زن و مرد ، پیر و جوان در کسوت مختلف برای انجام خدمات بیشتر و بهتر، با شعارهای گوناگون و طرح ایده های جذاب توسعه و پیشرفت شهر و تکریم شهروندان، انگشت بر نقاط ضعف همه جانبه شهر و ناکارامدی مدیران مربوطه گذاشتند و کارهای بسیار بجا مانده و انجام نشده را بیان نمودند و با عنوان اینکهَ« مرد میدان عمل» خواهند بود، ارای لازم را کسب و به شورای اسلامی شهر راه یافته اند.
اینک به مردم شریف تبریز و خود منتخبین شورا، بخوبی و بوضوح، روشن شد که این شهر اولین ها چقدر به آخرین ها نزدیک شده، شهر ستارخان ها و باقرخان های تاریخ ساز، چقدر تاریک و متروکه گشته، شهر علامه های نامدار فقه، فلسفه و تفسیر چقدر فراموش و کم ارزش شده، شهر شهدای والا مقام محراب بهار خزان دیده گشته و شهرسرداران مجنون عشق خدمت و تندیس راستین مرد واقعی میدان، باکری ها و تجلائی ها، چقدر دچار سو مدیریت، رکود و بی رونقی، غفلت و مرارت ها شده است که نه تنها از شهرهای همتراز پائین آمده، بلکه از شهرهای کوچک نیز عقب مانده است.
بنابرین شهروندان فهیم و خردمند و علاقمند به شهر تبریز در انتظار چند اقدام شایسته هستند.
1-بخش عمده ی پیشرفت شهر مربوط و منوط به کارآمدی، دلسوزی، تخصص و تجربه شهردار بستگی دارد که بایستی در انتخاب آن ، ضمن
توجه به مسئولیت الهی، شرعی و عهد و پیمانی که با شهروندان بسته اند، به توانمندی مدیریتی، مهارت تخصصی و فنی، کفایت علمی و دانش لازم، ثبات شخصیتی، وجهه و سبغه دنی و انقلابی شهردار مورد نظر، دقت لازم بعمل آید و نیز از بازی های سیاسی و جناحی و قمار کثیف امتیاز گیری و امتیازدهی دوری کنند و به دام و تله روش های تاسف آور گذشته گرفتار نشوند و همچنین در برابر توصیه های منفعت طلبانه ی سودجویان و فشارهای قدرت های نافذ نااهل مقاومت نمایند و سرنوشت شهر را وجه المصالحه ی امیال و اغراض منافع شخصی خود و اقوام بیکار و پیمانکار خود نسازند.
ادامه دارد…..
حسین عبدالهی